Menu
Heel lang geleden, toen ik een jaar of 10 was, woonde ik met mijn moeder in een flat in Amsterdam. We hadden een zwart-wit tv, met aan de rechterkant 6 van die ronde uitstekende knoppen, die je diep in moest drukken om een zender te kiezen.
En op een dag kwam er een hypnoseshow op tv. Ik weet nog goed dat die uitzending al een week van tevoren werd aangekondigd. Er werd gewaarschuwd dat je niet mee mocht doen en het begin van de uitzending, waarin mensen onder hypnose gebracht zouden worden, werd expres weggelaten.
De show begon en na een paar minuten zag ik mensen als kippen over het podium kakelen en andere rare dingen doen. Een citroen eten terwijl ze het lekker vonden en dachten dat het een zoete sinaasappel was en nog meer.
Ik vond het fantastisch, alleen niet de dingen die die mensen daar deden. Nee, ik wilde weten wát er gebeurde met die mensen. Hoe kon het dat dit zo gebeurde? WAT is dat nou precies hypnose?
Ik zei tegen mijn moeder dat ik later, als ik groot zou zijn, ook hypnotiseur wilde worden. Tja, zo gaat dat met kinderen, toch?
Wat ik gezien had bleef hangen en de volgende dag had ik mijn moeder overgehaald om met mij naar de bibliotheek te gaan voor boeken over hypnose.
Ik vond ze, alleen werd ik er niet veel wijzer van. Het werd meer afgedaan als een gave die iemand heeft. Iets dat je niet kunt leren en heel erg ongrijpbaar is. Zo dacht men blijkbaar in die tijd over hypnose. Wat een pech.
Ik groeide verder op, we verhuisden naar Lelystad en daar ging het op een gegeven moment niet zo goed meer met me. Ik woonde op mezelf en raakte in de problemen. Verkeerde vriendjes laat ik maar zeggen.
En op een gegeven moment had ik het gevoel helemaal klem te zitten, zag geen uitweg meer en kwam bij meneer IJsvogels terecht, een maatschappelijk werker.
Hij vertelde mij op een gegeven moment te gaan liggen voor een ontspanningsoefening op een dikke mat, zo’n mat die je ook wel in sportscholen op de grond ziet liggen. Hij zette zachte muziek aan en begon een verhaal te vertellen over een strand en de zee en voor ik het wist waren we een half uur verder en werd ik weer wakker.
Wat? Had dit een half uur geduurd? Ik lag nét!
Hoe dan ook, het was een geweldige ervaring. Na nog wat gesprekken met meneer IJsvogels realiseerde ik mij dat dit hypnose was en herinnerde ik mij die tv-show en de boeken van vroeger. Ongelooflijk!
Ik voelde me sterk en vol zelfvertrouwen. Ik had een innerlijke kracht en zelfvertrouwen gekregen, waarmee ik in één klap die zogenaamde ‘vrienden’ de deur uit schopte. Ik wilde mensen helpen. Ik wlde wat goeds doen, in plaats van de hele dag te niksnutten. Want het gevoel anderen te kunnen helpen was overweldigend, krachtig en heel erg fijn. Een ongekend positief resultaat!
Terug naar de biebEn dus ging ik opnieuw naar de bibliotheek. Internet hadden we nog niet, en heb alle boeken gehaald die er te vinden waren over hypnose. Meneer IJsvogels adviseerde mij.
Ik las alles drie tot vier keer en verdiepte mij in alles dat er te vinden was over hypnose en Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP). Daarna bestudeerde ik de menselijke psyche en volgde een opleiding tot BCE-therapeut bij neuropsycholoog en docent psychologie Drs. Jaap Tybout.
Ik sloot deze opleiding af met een diploma.
Enkele jaren daarna was het tijd om praktijkkennis en praktijkervaring op te doen op het gebied van hypnose en hypnotherapie.
Ik volgde in 2006 de opleidingen tot hypnotherapeut en NLP Practitioner bij ITAN, waar ik mijn American Board of Hypnotherapy / American Board of NLP (ABH/ABNLP)-diploma’s behaald heb. In deze periode ontstond ook het idee voor Trancewerk.
Mijn enige passie is al van kleins af aan om mensen te helpen met hypnose. Door de opleiding die ik bij ITAN kreeg kon ik eindelijk mijn droom waarmaken.
11 Maart 2007 was een zwarte dag voor mij. Mijn moeder overleed.
Zij heeft net niet meer mogen meemaken dat ik mijn droom ging uitvoeren na het behalen van mijn papieren. Als eerbetoon aan haar heb ik een alias aangenomen: mijn eigen derde voornaam, Michel, met háár achternaam, Lejeune.
Voor mij een belangrijke keuze, omdat ik zonder vader ben opgegroeid en mijn moeder altijd voor mij vader en moeder tegelijk was.
Op deze manier laat ik mijn moeders naam een beetje voortbestaan.
Het diploma van de hypnoseopleiding die ik bij ITAN deed, heb ik overigens zowel op mijn geboortenaam Maurice Wasbauer gekregen áls op mijn tweede eigen naam Michel Lejeune.
TrancewerkIn 2007 richtte ik Trancewerk officieel op en in het begin deed ik live één-op-één sessies en groepssessies. Het liep storm. De kracht van mond-tot-mondreclame zorgde ervoor dat er veel meer aanmeldingen binnen kwamen dan ik weg kon werken.
Zo ontdekte ik dat de door mij gebruikte vorm van hypnotherapie zich ook uitstekend leende om via een CD te doen. Het werkte net zo goed als live. Eigenlijk werkte het beter, want sessies op CD hadden een aantal voordelen.
Het was niet meer nodig dat mensen langs hoefden te komen bij mij. Zij konden nu thuis de sessies doen en dat betekende dat ze de sessies zo vaak als ze wilden konden beluisteren.
Zij hoefden nu maar één keer geringe kosten te maken voor een CD en konden de sessie daarmee zo vaak doen als ze wilden.
Het was dus makkelijker, effectiever en vooral goedkoper, terwijl de resultaten erop vooruitgingen! Op die manier kon ik meer mensen helpen en hoefde ik geen mensen meer op de wachtlijst te zetten.
Daarnaast heb ik vanuit mijn vakgebied samenwerkingsverbanden met Amerikaanse, Australische en Engelse collega-hypnotherapeuten en psychologen en biedt Trancewerk inmiddels ongeveer 1500 verschillende sessies aan, waarvan het aanbod op de website dagelijks groeit.
Door het internet is alles nog veel eenvoudiger en toegankelijker geworden. De CD’s zijn vervangen door MP3-downloads, waardoor iedereen direct met een sessie kan beginnen.
Wat op 10-jarige leeftijd begon als een droom, die werd aangezwengeld door een hypnoseshow op TV, is nu mijn levensdoel geworden. En ik ben blij dat ik mijn kennis en ervaring mag gebruiken om andere mensen te helpen. Precies wat ik altijd al wilde!
